Projecten

Ontwikkelingshulp op afstand is een grootschalige mislukking gebleken. Onderhand weten we dit vanuit tal van publicaties, niet in het minst van die van Afrikaanse denkers zelf. Ontwikkelingssamenwerking is al stukken beter, als er tenminste “samen” wordt “gewerkt”. En dat betekent dat je hier moet zijn, en samen met hen blijft werken. Want het ontwikkelen van een gemeenschap vergt jaren tijd en is gebaseerd op wederzijds gegroeid vertrouwen. Bovendien passen werk- en levenshoudingen zich over het algemeen erg langzaam aan en moeten nieuwe ideeën eerst hun meerjarig nut bewezen hebben voordat een Ethiopiër het risico durft te nemen om daar in te stappen. Een terechte wijfeling, als je beseft wat armoede betekent.

Armoede kan niet verholpen worden met simpelweg een kliniekje of met een waterpomp. Pas wanneer een gemeenschap zelf in staat is hun eigen boterham te telen of te verdienen, komt er een tijd dat de inkomsten gaan passen bij de behoefte van de gezinnen. Slechts dan ontsnapt met aan de draaikolk van de armoede.

Solagrow begon in 2006 met het opzetten van een bedrijf voor de teelt van pootgoed van aardappel: een prima voedselgewas voor de hooglanden van Ethiopië. Zodra je temidden van de lokale bevolking komt wonen, ga je pas zien hoe veel gebrek er is aan basale behoeften. Waar de armoede zit. Onvoldoende gezondheidszorg, gebrek aan schoon drinkwater, gebrek aan gezond voedsel en altijd een onvoldoende gezinsinkomen houdt de bevolking voortdurend in armoede. Men overleeft met wat er is, zij het sterk ondervoed en vatbaar voor ziekten. Terwijl er soms met weinig moeite goede stappen vooruit te maken zijn.

Sinds 2007 hebben wij geprobeerd om – met hulp van deskundigen uit Nederland en waar nodig met aanvullende financiële steun – hieraan bij te dragen. Begonnen met drinkwater, als tweede een kliniek en daarna een drietal projecten om de gezinnen om ons heen te voorzien van ideeën en inputs – en een afzetmarkt – om zelf in hun eigen onderhoud te kunnen voorzien.